لزوم شناخت امام زمان (عج)

« یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإمامِهِمْ …» (۱)
روزی که هر گروه از مردمان را با پیشوایشان می خوانیم.
هر انسان خردمندی، شناخت خدای بزرگ و آشنایی با فرستادگان او را بر خود لازم می بیند. نیز باید پس از شناخت حق تعالی و اعتقاد به همه فرستادگان او، حجّت زمان خویش را بشناسد و بر امامتش گردن نهد. بنابراین، بعد از توحید و نبوّت، اعتقاد به امامت بر همگان لازم و شناخت امام هر زمان بر مردم آن روزگار واجب است.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در روایتی که علمای شیعه (۲) و سنّی (۳) آن را نقل کرده اند، فرموده اند:
مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّة
هر که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهلیّت مرده است.
جاهلیّت ایّام قبل از اسلام را گویند که مالامال از گمراهی و انحراف بوده است. اگر کسی توحید و نبوّت و قرآن را قبول داشته باشد و به اعمال دینی خود عمل کند و تنها نقص او نا آشنایی با امام زمان خویش باشد و در این حال بمیرد، در حقیقت، نا مسلمان مرده است و گمراه تلقّی می شود. پس شرط بهره مندی از اعتقاد به توحید و نبوّت و لازمه ی سودمند بودن عبادات و تقوا، این است که نسبت به امام زمان خویش معرفت داشته باشد.
به عنوان مثال، شناخت حضرت صادق علیه السلام بر مردم روزگار ایشان واجب بود؛ به طوری که بدون این شناخت دینشان ناقص می شد. امام این زمان آخرین حجت الاهی، حضرت مهدی علیه السلام است و شناخت آن حضرت بر همه ی ما واجب می باشد. یعنی، بر مردم این زمان، علاوه بر اعتقاد به توحید و نبوّت و پذیرفتن همه ی امامان قبل، شناخت حضرت مهدی علیه السلام و آشنایی با آن حجّت خداوندی لازم و ضروری است.
حضرت رضا علیه السلام در سفر تاریخی خود به توس، از نیشابور عبور فرمود. دانشمندان و مردم این شهر – که عموما سنّی مذهب بودند – به استقبال موکب امام آمدند و از آن حضرت خواستند حدیثی روایت کند. حضرت رضا علیه السلام از پدران خویش، نقل کردند که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدای بزرگ فرموده است:
لا إله إلّا اللهُ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی أمِنَ مِن عَذابی.
لا اله الّا الله (باورِتوحید) دژ مستحکم من است، پس هر که در این دژ وارد شود، از عذاب من در امان خواهد بود.
از این رو، آن که به توحید معتقد باشد، در عذاب دوزخ نخواهد بود. سنّیان که با شنیدن این سخن بسیار مسرور شده بودند، راه امام را گشودند تا آن حضرت مسیر خویش را دنبال کنند. چند گام بعد امام علیه السلام سر از کجاوه بیرون آوردند و افزودند:
بِشُروطِها وَ أنَا مِن شُرُطِها
[ اعتقد به توحید و در نتیجه رهایی از عذاب جهنّم ] شرط هایی دارد و من، یکی از آن شرط هایم. (۴)
اکنون در روزگار ما، معرفت امام زمان (عج) و اعتقاد به امامت آن پیشوای آسمانی، شرط ایمان کامل و راه نجات از عذاب الاهی است. امید است که خداوند، قلب ما را از معرفت و محبّت اهل بیت علیهم السلام و امام زمان (عج) لبریز سازد و ما را با همین اعتقاد از این جهان به سرای دیگر بَرَد؛ تا در آن روز که هر کس را با امامش می خوانند، ما نیز در پی امام خویش باشیم.
اکنون می دانیم:
۱-    همان گونه که وظیفه داریم خدا و رسول را بشناسیم، موظّفیم امام زمان خود را نیز بشناسیم.
۲-    اگر امام زمان را نشناسیم و بمیریم، به مرگ جاهلیّت از دنیا رفته ایم که سراسر کفر و شرک و گمراهی است.
۳-    حدیث سلسله الذهب را نیز دانستیم و نتیجه گرفتیم که بدون معرفت امام زمان علیه السلام ایمان ما کامل نخواهد بود.
———————————————————————–
۱-   سوره اسراء آیه ۷۱
۲-   کافی (کلینی) ۳۷۷:۱ کتاب الحجه، باب من مات و لیس له امام، ح۳؛ کمال الدین (شیخ صدوق): ۴۱۰-۴۱۱، باب ۳۹ ح۱۵٫
۳-   مسند (احمد بن حنبل) ۷۳:۲؛ صحیح (بخاری) ۱۳:۵؛ صحیح (مسلم) رقم ۱۸۴۹٫
۴-   عیون اخبار الرضا (شیخ صدوق) ۱۳۴:۲ باب ۳۷، ح ۴٫ این حدیث به حدیث سلسله الذهب مشهور است.

برگرفته از کتاب«آفتاب زندگانی» نوشته دکتر محمد قندهاری